Ορθώσεις κορμού

Οι ορθώσεις κορμού στηρίζουν και διορθώνουν τον κορμό από :

  • Παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης λόγω δυσμορφιών της (σκολίωση, κύφωση)
  • Σύνδρομα μεσοσπονδυλίων δίσκων (ΑΜΣΣ, ΟΜΣΣ)
  • Αυχεναλγίες, οσφυαλγίες

Παράλληλα ασκούν πίεση στα κατάλληλα σημεία του σώματος, ώστε να ορθώνουν και να υποστηρίζουν την σωστή στάση του κορμού.

Η σπονδυλική στήλη σε πλάγια όψη αποτελείται από τρία φυσιολογικά κυρτώματα. Το αυχενικό (άνω τμήμα της ΣΣ), το θωρακικό (μέσο τμήμα της ΣΣ) και το οσφυϊκό (κατώτερο τμήμα της ΣΣ). Το αυχενικό και οσφυϊκό κύρτωμα γέρνουν προς τα μπρος και το θωρακικό προς τα πίσω.
Τα κυρτώματα αυτά δίνουν ελαστικότητα και ισορροπία στην σπονδυλική στήλη και αποτελούν πρωταρχικό παράγοντα για την επίτευξη της όρθιας θέσης. Σε περίπτωση που  αυτά είναι μεγαλύτερα ή μικρότερα από το φυσιολογικό, διαπιστώνονται παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης, με αποτέλεσμα τη μη διατήρηση της σωστής θέσης της. Η αύξηση του κυρτώματος της αυχενικής μοίρας δημιουργεί κύφωση, ενώ της οσφυϊκής δημιουργεί λόρδωση.

Η σκολίωση αποτελεί έναν ξεχωριστό τύπο παραμόρφωσης. Με τον όρο σκολίωση εννοούμε την πλάγια παρέκκλιση της σπονδυλικής στήλης. Ο όρος προέρχεται ετυμολογικά από την λέξη σκόλιος που σημαίνει στρεβλός. Κατά την παρατήρηση της σπονδυλικής στήλης από πίσω, διαπιστώνεται η πλάγια παραμόρφωση τύπου S ή C, αντί του φυσιολογικού I. Ανάλογα με το προς τα πού κλίνει το κυρτό της καμπύλης χαρακτηρίζουμε την σκολίωση δεξιά ή αριστερή.


Ο βαθμός του κυρτώματος προσδιορίζει τη σκολίωση σε
:

 –  Ήπια (μικρότερη από 20 μοίρες)

 –  Μέτρια (κυμαίνεται από 20 μέχρι 40-45 μοίρες)

 –  Βαριά (πάνω από 40-45 μοίρες)

 

Στην Ελλάδα έχει διαπιστωθεί ότι περίπου 5 % των παιδιών 10-12 ετών παρουσιάζουν σκολίωση. Η γρήγορη διαπίστωση της σκολίωσης είναι σημαντική για την πορεία της θεραπείας.

Η χρήση του κορμικού κηδεμόνα έχει καθιερωθεί ως η αποτελεσματικότερη μέθοδος συντηρητικής αντιμετώπισης των παραμορφώσεων τις σπονδυλικής στήλης (ιδιοπαθής σκολίωση και κύφωση Scheuerman).
Η κατασκευή του κάθε κηδεμόνα είναι εξατομικευμένη.
Τα λειτουργικά κριτήρια σχετίζονται κατά κύριο λόγο με την αποτελεσματικότητα του κηδεμόνα, τα οποία πρέπει να αποδεικνύονται από τoν αρχικό χρόνο εφαρμογής του, με την επίτευξη των στόχων που έχουν καθοριστεί.